Τα Εκπαιδευτήρια της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ από το 1957 μέχρι σήμερα, με πολλές επιτυχίες στην πνευματική και κοινωνική ζωή της πατρίδας μας, καλύπτουν όλες τις βαθμίδες της Πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Με στόχο την Ελληνοχριστιανική αγωγή και την πολύπλευρη μόρφωση, ετοιμάζουν το μέλλον.
Επισκεφθείτε τις σελίδες των σχολείων μας και μάθετε περισσότερα.
Η ίδρυση του Συλλόγου «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ» το έτος 1957 ήταν αποτέλεσμα και καρπός ενός επιστημονικού Συνεδρίου, το οποίο είχε πραγματοποιηθεί στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών τον Μάιο του 1956. Οργανωτής του Συνεδρίου εκείνου ήταν η «Ενωσις Χριστιανών Επιστημόνων» σε συνεργασία με το χριστιανικό κύκλο.
Η Διοργανωτική του Επιτροπή αποτελέστηκε από διακεκριμένους της εποχής εκείνης επιστήμονες, όπως οι Μαρίνος Γερουλάνος, Αρ. Κούζης, Παναγ. Μπρατσιώτης, Παναγ. Ζέππος, Κων. Μουτούσης, Σ. Ράμμος, Ιωάννης Σταματάκος, Δημ. Κωτσάκης, υπό την προεδρία του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Δωροθέου.
Η μεγάλη απήχηση των πορισμάτων του Συνεδρίου εκείνου οδήγησε στη σύσταση του Συλλόγου με την επωνυμία «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ», για να τονισθεί η αναγκαιότητα προσφοράς στην ελληνική νεολαία παιδείας εμπνεόμενης από τις αρχές και τα ιδανικά του ελληνορθόδοξου πολιτισμού. Μεταξύ των ιδρυτικών μελών του Συλλόγου ήταν πολλοί από τους συνέδρους εκείνου του Συνεδρίου, Πανεπιστημιακοί Καθηγητές, Παιδαγωγοί και άλλοι επιστήμονες και ιδιώτες αποφάσισαν την ίδρυση και λειτουργία Σχολείων, στα οποία οι μαθητές θα εκπαιδεύονταν από ικανούς και υψηλής στάθμης εκπαιδευτικούς. Ρηξικέλευθοι, δραστήριοι και με ιεραποστολική διάθεση οι πρώτοι εκείνοι εκπαιδευτικοί της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ» επιτελούσαν το έργο τους με ζήλο, ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση και όχι πάντοτε υπό ιδεώδεις συνθήκες, τα αποτελέσματα όμως υπήρξαν εκπληκτικά.
Ο Θεός έβαλε τη σφραγίδα Του, ξεκίνησαν τα εκπαιδευτήρια και συνεχίζουν…
Πήραν το εκφραστικό όνομα «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ» γιατί δίνουν στους μαθητές τους γνήσια Ελληνική και Ορθόδοξη Χριστιανική αγωγή και παιδεία.
Θέλουν να δείξουν στους νέους ότι:
…Ο αγώνας για την περίσωση της αξιοπρέπειας,
ο ηρωισμός για την κατάκτηση της ελευθερίας,
η ειλικρίνεια ως κίνητρο της προόδου,
η αγάπη ως θεμέλιο της κοινωνικής ευημερίας,
η ανάταση ως η εσωτερική ουσία
της αληθινής πνευματικότητας
και η κάτω από το πρίσμα της αιωνιότητας
θεώρηση των εγκόσμιων
δεν είναι «αξίες ξεπερασμένες» αλλά βαθύτατα ενορμήματα της ψυχής που επιδιώκει την ύψωσή της.
Συγχαρητήρια!