Το Κολέγιο «ΔΕΛΑΣΑΛ» στην κορυφή των Πανελλαδικών Εξετάσεων 2016! Συνέντευξη της πρώτης μαθήτριας Νίας Σακαγιάννη!

Η Διεύθυνση και όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό του Κολεγίου «ΔΕΛΑΣΑΛ» εκφράζουν θερμά συγχαρητήρια στους μαθητές και τις μαθήτριες της Γ΄ Λυκείου, που εισήχθησαν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση της χώρας μας, με ποσοστό 90% σε ΑΕΙ! Η πρώτη μαθήτρια του ΚΟΛΕΓΙΟΥ ΔΕΛΑΣΑΛ, Νία Σακαγιάννη πέρασε στην Ιατρική Σχολή και μας μιλάει για την εμπειρία της.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΙΑΣ ΣΑΚΑΓΙΑΝΝΗ- Απόφοιτη ΔΕΛΑΣΑΛ 2016

1. Έλαβες τον μεγαλύτερο βαθμό μεταξύ των συμμαθητών σου στις πανελλαδικές εξετάσεις, έναν βαθμό από τους υψηλότερους πανελλαδικά και ο οποίος σε οδήγησε στην Ιατρική Θεσσαλονίκης. Πώς αισθάνεσαι για αυτή την επιτυχία και πώς πιστεύεις ότι συνέβαλε το σχολείο σου σε αυτήν;

Για μένα, στόχος δεν ήταν ο βαθμός, αλλά η συγκεκριμένη σχολή, μια σχολή υψηλών απαιτήσεων, η οποία, όμως, αποτελούσε πάντα το όνειρό μου. Πέρα από την προφανή χαρά που αισθάνθηκα μόλις έμαθα πως πέρασα, το συναίσθημα που με πλημμύρισε, κατά κύριο λόγο, ήταν η δικαίωση, τόσο για τις θυσίες της συγκεκριμένης χρονιάς όσο και για όλη την προσπάθειά μου τόσα χρόνια. Σε αυτή μου την επιτυχία συνέβαλε, αναμφισβήτητα και ποικιλοτρόπως, το σχολείο μου, το Κολέγιο «ΔΕΛΑΣΑΛ».Κατ’ αρχάς, οι καθηγητές του σχολείου, στους οποίους οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ, στάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια δίπλα μου, προσφέροντάς μου απλόχερα τις γνώσεις τους και την αστείρευτη αγάπη τους, ιδιαίτερα φέτος, που ήταν μια χρονιά δύσκολη, γεμάτη άγχος και πίεση. Επιπλέον, το Κολέγιο «ΔΕΛΑΣΑΛ» μού χάρισε πληθώρα ευκαιριών και εμπειριών, μέσα αλλά πρωτίστως έξω από τις σχολικές τάξεις, από τις εθελοντικές δράσεις έως τα διεθνή συνέδρια. Όλα αυτά λειτούργησαν καταλυτικά στη διαμόρφωση του ατόμου που είμαι σήμερα.

2. Τι θυμάσαι από τα χρόνια σου στο σχολείο και τι είναι αυτό που σε

σημάδεψε;

Για μένα, το σχολείο μου υπήρξε κάτι πολύ παραπάνω από ένα ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα. Οι συμμαθητές μου, οι καθηγητές μου και όλο το προσωπικό αποτέλεσαν την κοινωνία μου, τα τελευταία εννέα χρόνια. Με όλους αυτούς δεθήκαμε, ταυτιστήκαμε, διαφωνήσαμε, μαλώσαμε, συνεργαστήκαμε και μεγαλώσαμε μαζί. Το πιο σημαντικό θεωρώ πως ήταν το οικογενειακό κλίμα του σχολείου, το οποίο πλέον αισθάνομαι ειλικρινά δεύτερο σπίτι μου. Δάσκαλοι, καθηγητές και μαθητές με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή που ήρθα, στην Δ’ Δημοτικού. Έτσι, τα σχολικά μου χρόνια έχουν πλημμυρίσει από αναμνήσεις, γεμάτες χαρά, γέλιο, φιλίες και αγάπη.

3. Ποια πιστεύεις ότι είναι τα συστατικά της επιτυχίας;

Δεν ξέρω αν υπάρχει συστατικό της επιτυχίας, αλλά ξέρω πως σίγουρα δεν είναι οι ώρες μελέτης στη Γ’ Λυκείου. Προσωπικά, πιστεύω πως η αρετές, που αποκτώνται καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής πορείας, και από το σχολείο και από την οικογένεια. Η δική μου οικογένεια με στήριξε, όσο περισσότερο μπορούσε, και εξακολουθεί να με στηρίζει. Η επιτυχία, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι συγκυρία, αλλά ένα οικοδόμημα που, για να κτιστεί, χρειάζεται χρόνο, προσπάθεια και, εν προκειμένω, διάβασμα πολλών ετών. Με αυτό ως δεδομένο, αν θα έδινα συμβουλές σε κάποιον που είναι υποψήφιος για τις Πανελλήνιες, θα του έλεγα να κοιμάται καλά, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, να προσέχει τον εαυτό του, να μην κάνει υπερβολές και, το σημαντικότερο από όλα, να το κάνει για τον εαυτό του, να θέσει τον δικό του στόχο και, τότε, η επιτυχία, αργά ή γρήγορα, θα ακολουθήσει.

4. Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;

Η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, για μένα, δεν είναι το τέλος ενός αγώνα, αλλά η αρχή. Από εδώ και πέρα, το επόμενο βήμα είναι να πάρω το πτυχίο μου, να ολοκληρώσω την ειδικότητά μου και να αρχίσω να προσφέρω ό,τι περισσότερο μπορώ στην επιστήμη μου, αλλά κυρίως στον άνθρωπο. Τα σχέδιά μου περιλαμβάνουν την έρευνα, τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και ό,τι άλλο προκύψει στο μέλλον.